Fraude: vroeg of laat krijgen we er allemaal mee te maken

 Wie ben ik?

Graag introduceer ik mijzelf bij de lezer: Marcel Pheijffer, hoogleraar (forensische) accountancy aan Nyenrode Business Universiteit en Universiteit Leiden. Al jong werd ik gegrepen door het ‘fraudevirus’. Als 17-jarige begon ik aan een opleiding tot adjunct-accountant bij de Rijksaccountantsdienst, onderdeel van de Belastingdienst. Als jonge jongen las ik over door de Fiscale Inlichtingen- en Opsporingsdienst (FIOD) uitgevoerde fraudeonderzoeken onder sprekende codenamen zoals ‘Actie Schuimkraag’ en ‘Actie Goudtand’. In het eerste geval ging het om zwarte (bier)omzet binnen de horeca, in het tweede geval om de zwarte verkoop van afvalgoud in de tandheelkundige branche. 


In die tijd (1984) las ik ook het boek ‘Het gaat uitstekend: zwendel en wanbeleid in het Nederlandse bedrijfsleven’. Geschreven door Pieter Lakeman, die vooral aandacht had voor malversaties door bestuurders en de dubieuze rol van accountants die niet ingrepen. Die ook recent nog in het nieuws door zijn oproep om voormalig ING-CEO Ralph Hamers te laten vervolgen voor het niet voldoen aan de anti-witwaswetgeving en de complianceverplichtingen dienaangaande.

Fascinatie voor fraude(bestrijding)

Ik ben dus al jong gefascineerd geraakt door fraude en fraudebestrijding. Fraude is een onderwerp waarmee iedereen te maken kan krijgen en vroeg of laat ook daadwerkelijk te maken krijgt. Als particulier, bijvoorbeeld door de aankoop van nepproducten die nauwelijks van merkartikelen zijn te onderscheiden of door oplichting in de vorm van Marktplaatsfraude. Als overheidsinstelling, bijvoorbeeld door het ontstaan van zwartgeldcircuits waardoor te weinig belasting wordt betaald of in de vorm van subsidiefraude. Als ondernemer, bijvoorbeeld door zogeheten ‘CEO-fraude’ waarbij medewerkers van de financiële afdeling via een valse email van een nep-CEO onder tijdsdruk worden bewogen tot het overmaken van fikse geldsommen, meestal naar een buitenlandse bankrekening. Fraude door inkopers die van leveranciers een ‘kick back’ ontvangen, is net zo’n klassieker, terwijl het hacken en lamleggen van computersystemen meer iets van de laatste jaren is.


Kortom, het frauderisico is een risico waarmee eenieder rekening heeft te houden. Je wilt er niet mee te maken krijgen en door geraakt worden. Fraude veroorzaakt schade en onrust. Slachtoffers voelen zich vaak gegeneerd en schamen zich. Hadden zij de fraude kunnen of zelfs moeten voorkomen? Waarom hadden zij de frauderisico’s niet in de greep? Waren zij te goed van vertrouwen of wellicht een beetje onhandig en dom? En wat moet je doen indien je door fraude bent getroffen? Wie gaat dat onderzoeken? Waar kan ik terecht voor juridische bijstand? Moeten betrokken medewerkers worden ontslagen? Kan de schade via een advocaat worden verhaald? Bijvoorbeeld op de betrokken daders en wellicht op een accountant indien deze met zijn ogen dicht heeft gecontroleerd terwijl u deze vorstelijk hebt beloond voor diens werkzaamheden? Welke maatregelen moeten worden genomen om de organisatie te verstevigen en schade in de toekomst te voorkomen? Moet u zich op dit punt gaan verzekeren en welke afwegingen spelen daarbij een rol?

Mijn bijdrage aan fraude.nl

Het zijn dit soort vragen die maken dat ik sympathie heb voor het samenwerkingsverband fraude.nl, gericht op slachtoffers van fraude, corruptie en onrechtmatige concurrentie. Een samenwerking van specialisten die beschikken over kennis van feitenonderzoek (Hoffmann), juridische bijstand (Lexence) en fraudeverzekeringen (Allianz Trade). Specialisten die antwoord kunnen geven op vorenstaande vragen.


Fraude.nl heeft mij gevraagd om columns te schrijven over fraude. Om bij u als lezer meer bewustwording te creëren over het frauderisico. Om te benadrukken dat het een onderwerp is dat bij u niet pas als onderwerp op de agenda mag komen nadat u, althans de onderneming, erdoor wordt getroffen. Om te benadrukken dat u de verantwoordelijkheid heeft voor het opzetten van een systeem van administratieve organisatie en interne beheersing, waardoor het frauderisico kan worden verminderd (maar meestal: niet kan worden uitgesloten). Om u in te laten zien dat het (laten) uitvoeren van een frauderisicoanalyse nuttig is. Om u ervan bewust te maken dat een fraudeverzekering kan bijdragen aan het beperken van schade indien u onverhoopt toch wordt getroffen door fraude. Om te benadrukken dat u daarover moet nadenken voordat u door fraude wordt getroffen en niet pas nadat. Om u in te laten zien dat u wellicht denkt ‘in control’ te zijn, maar dat niet bent. Om inzicht te geven in de wijze waarop accountants aandacht besteden aan fraude en dat u geen grenzeloos vertrouwen in hen kunt hebben.

Welke ervaring heb ik?

Inmiddels ben ik geen ‘jonge jongen’ meer, maar een oudje (56 jaar). Gepokt en gemazeld in de wereld van fraudebestrijding. Begaan met onderwerpen als corruptie, witwassen, integriteit en governance. Ik heb het vak geleerd bij de Belastingdienst en heb het geluk gehad te mogen werken bij de FIOD, waar ik kleine en grote zaken heb mogen draaien. Op het gebied van organisatie- en witteboordencriminaliteit (bijvoorbeeld BTW-fraude, beleggingsfraude en de verslaggevingsfraude bij Ahold) en de georganiseerde criminaliteit (bijvoorbeeld naar de voor drugshandel veroordeelde Surinaamse legerleider Desi Bouterse en de ‘bende van de Hakkelaar’). Daarnaast was ik meermaals onderzoeker voor de Tweede kamer (onder meer bij de Parlementaire Enquête naar de Bouwfraude, en het onderzoek naar de HBO-fraude).


Na 18 jaar Belastingdienst, waaronder 12 jaar bij de FIOD, maakte ik de overstap naar de Universiteiten waarvoor ik nog steeds werkzaam ben. Schreef diverse boeken en vele artikelen over fraude(onderzoek). Werd door rechters, curatoren en advocaten ingeschakeld als deskundige. Rapporteerde onder meer over de witwastransacties in het onderzoek naar Willem Holleeder en de vastgoedhandelaren Willem Endstra en Dirk Jan Paarlberg, en recentelijk over de rol van accountants bij Imtech. Als columnist schreef ik honderden columns op accountant.nl en schrijf al meer dan 10 jaar in het Financieele Dagblad.

 

Vanuit mijn achtergrond en ervaring zal ik voor fraude.nl periodiek schrijven over het onderwerp dat mij al 40 jaar boeit. Een onderwerp dat zo oud is als de weg naar Rome. Een onderwerp dat altijd actueel zal blijven en op de (lees: ook uw) agenda moet staan. Een onderwerp dat telkens nieuwe verschijningsvormen kent. Zo is ‘greenwashing’, het zich in rapportages over duurzaamheid beter en ‘groener’ voordoen dan je als bedrijf daadwerkelijk bent, de fraude van de toekomst. Zo komen de gevaren van de crypto-industrie steeds vaker aan de oppervlakte.


Kortom: genoeg om over te schrijven. In de vorm van anekdotes, het ingaan op actuele zaken, het uitdiepen van een vaktechnisch onderwerp zoals de frauderisico-analyse of de fraudedriehoek, het ingaan op de psyche van de fraudeur, het duiden van onderzoeken naar de aard en omvang van fraude en het belichten van de (soms dubieuze) rol van de accountant. Volg dus hetgeen verschijnt op fraude.nl of laat u informeren via de nieuwsbrieven van de partners die dit initiatief mogelijk maken!

Misschien vind je dit ook interessant?

11 mrt., 2024
Met beveiligingstechniek alleen houd je als ondernemer fraude niet buiten de deur. Jouw zwakste schakel zijn je medewerkers. Fraudeurs maken gretig gebruik van ‘hun’ menselijke zwakte. Dat noemen we social engineering. Manipulatie-tactieken om vertrouwelijke informatie te bemachtigen, om toegang tot systemen te krijgen of om ongeautoriseerde acties uit te voeren. Met als gevolg: financiële en (mogelijk) imagoschade. Hoe voorkom je dat als bedrijf? Social engineering heeft veel verschillende gezichten. Het meest bekend (en meest voorkomend) is phishing: de fraudeur stuurt e-mails die lijken op legitieme communicatie, met als doel werknemers te verleiden tot het verstrekken van vertrouwelijke informatie, zoals gebruikersnamen, wachtwoorden of financiële gegevens. Ook veel voorkomend is identiteitsfraude. De fraudeur doet zich voor als iemand anders (bijvoorbeeld als een medewerker, manager of externe serviceprovider) en probeert op basis van deze valse identiteit informatie te krijgen of toegang tot gevoelige systemen. Deze ‘vermomming’ kan heel ver gaan. Denk aan deep fake waarbij door stem-imitatie of video-manipulatie geluid en beeld worden ingezet die niet van echt zijn te onderscheiden. Zeker met de opkomst van AI worden dit soort technieken nog geniepiger.
09 feb., 2024
U had het nog zo goed voor elkaar: alle medewerkers op essentiële functies hebben een concurrentie- en relatiebeding, mét boeteclausule. Uw bedrijfsgeheimen zijn in kaart én goed beschermd. Ook uw autorisatiemodel is op orde: medewerkers hebben alleen toegang tot concurrentiegevoelige gegevens die zij nodig hebben voor hun werk.  Toch wordt u op een dag gebeld door een trouwe klant, die aangeeft dat hij overweegt over te stappen naar de concurrent. Die biedt namelijk precies hetzelfde product aan, maar tegen een lagere prijs. Plotseling denkt u aan het aantal tenders dat u de afgelopen tijd nét verloor. En dan valt het kwartje: een van uw voormalig medewerkers is waarschijnlijk - en in strijd met zijn concurrentiebeding - aan de slag bij uw concurrent!
Meer
Share by: